ओणवी झालीस तू हलकेच अन्
देह माझा चांदण्याने झाकला...
आंधळा अंधार मी...माझ्यावरी -
- पौर्णिमेचा चंद्र का हा वाकला ?
व्यर्थ वणवणशील तू माझ्यासवे
भान याचेही तुला नाही जरा...
मी असा वारा...कुठेही हिंडतो...
शोधसी माझ्यात का तू आसरा ?
जन्म हा साराच काटेरी जरी
स्पर्श तू केलास अन् झाली फुले...
आग आहे अंतरी; बाहेर ही -
- पारिजाताची डहाळी का झुले ?
वेळ भेटीची चुकीची आपली...
वाट आहे वेगळी माझी-तुझी
जाणिवांना आपल्या सारे दिसे...
प्रीत का ही आंधळी माझी-तुझी ?
मीच माझ्यातून निसटू पाहतो
आणि तू माझ्यात मिसळू पाहसी...
खूप झाले...अर्पिली काही पळे...
जन्म का साराच उधळू पाहसी ?
जाळती आतून-बाहेरून या ...
काहिलीच्या, तल्खलीच्या वेदना
फाटक्या माझ्या जिण्याला ही अशी -
लाभली का भर्जरी संवेदना ?
कवी - प्रदीप कुलकर्णी
No comments:
Post a Comment