नेपथ्य

का असे निरंतर आयुष्याचे होते ?
माझेच नव्हे, हे ज्याचे त्याचे होते !

वेचता विखुरले तुकडे जगतो मरतो
हे असेच का हो स्वप्नबघ्याचे होते ?

लागते वळाया नजर सारखी मागे
तेव्हाच बारसे वार्धक्याचे होते

कुंचला कशाला दिलास तू डोळ्यांना ?
भलतेच रंगले चित्र उद्याचे होते

सोडता सुटेना मोहमार्ग माझ्याने
चोरटे प्रलोभन पण दिव्याचे होते

जर राग, लोभ अन् मोह असे स्वर्गीही
मग कशास अवडंबर पुण्याचे होते ?

वेगळा तसा पृथ्वीहुनी फार न स्वर्ग
असलेच फरक तर नेपथ्याचे होते


गझलकार - मिलिंद फणसे