हळूच ये स्वप्नी माझ्या कधीतरी कातरवेळी
तुझ्या वियोगाच्या उठती कळा उरी कातरवेळी
नकोस रे कालिंदीच्या तटी करू छेडाछेडी
कशी प्रवेशू ओलेती पतीघरी कातरवेळी
नकोस तू पावा छेडू घरापुढे सायंकाळी
थरारते देहामधली निशाचरी कातरवेळी
कधी कटीशी झोंबे ती, कधी दिसे बाहूपाशी
अधर तुझे चुंबी वेणू निलाजरी कातरवेळी
असे उंबऱ्याचे कुंपण, करात या हिरव्या बेड्या
तरी जारकर्माच्या मी शिवेवरी कातरवेळी
कळे तुझ्या छळण्यामधली अवीट मज गोडी तेव्हा
छळे तुझे नसणे जेव्हा परोपरी कातरवेळी
तृषार्त माती गंधाळे, बने मृण्मयी मृद्गंधा
(पडूनिया गेल्या गाली पुन्हा सरी कातरवेळी...)
कवयित्री - मृण्मयी
No comments:
Post a Comment