दरीत वसले गाव चिमुकले
भवती सारे हिरवेगार
श्यामल काळे तसे रुपेरी
ढग माथ्यावर अपरंपार
मध्ये उजळता ऊन जरासे
लखलख कातळ काळेशार
तृणपुष्पांचे रंग ओलसर
झाडे उडवित बसली तुषार
डोंगरातुनी उतरे खाली
शुभ्र दुधासम झरझर धार
पानांमधुनी रुणुझुणु वारा
सुरेल होऊन जाई दुपार !
परिघावरचे तटस्थ डोंगर
जणू गावाचे राखणदार
शांततेवरी वर्तुळ रेखित
पंख पसरुनि उडते घार.
प्रकाश येता गाव दिसतसे
लपते, निळसर पुन्हा धुक्यात
उघडमिटीचा खेळ मनोहर
सतत चालला असे मनात !
कवयित्री - पद्मिनी बिनीवाले
अशा अनेक कविता असतात ज्या आपण वाचतो, आपल्याला त्या आवडतातही. पण त्या इतरांपर्यंत पोहोचवणं मात्र कधी कधी जमत नाही. मी ह्या Blog वर मला आवडलेल्या कविता लिहीणार आहे. तुम्हाला त्या कशा वाटल्या ते जरुर लिहा. आणि त्या कवितांबद्दल काही अधिक माहीती असेल तर कृपया ती पण लिहा. मला आणि इतर अनेकाना त्याचा फ़ायदा होऊ शकेल. धन्यवाद.
कविता शोध
माझ्या या ब्लॉगला भरभरून प्रतिसाद दिल्याबद्दल धन्यवाद. मधला काही काळ मी ब्लॉग्जना पुरेसा वेळ देऊ शकत नव्हतो. पण आता मी पुन्हा तसे न होवू देण्याचा पूर्ण प्रयत्न करणार आहे. जशा जशा कविता वाचनात येतील, काळजाला भिडतील तशा त्या इथेही उमटतील.
आता आजवर टाळलेली अजून एक गोष्ट मी करतोय, स्वत:ला व्यक्त करण्याचा प्रयत्न, माझी मते, माझे लिखाण जे काही आहे जसे आहे तसे तूमच्या समोर मांडण्याचा प्रयत्न करतोय. बघा आवडतंय का ते. :)
मीऽच तो...
http://meechto.blogspot.com/
आता आजवर टाळलेली अजून एक गोष्ट मी करतोय, स्वत:ला व्यक्त करण्याचा प्रयत्न, माझी मते, माझे लिखाण जे काही आहे जसे आहे तसे तूमच्या समोर मांडण्याचा प्रयत्न करतोय. बघा आवडतंय का ते. :)
मीऽच तो...
http://meechto.blogspot.com/
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
How romantic
Post a Comment