कोण जाणे कोण हे जवळून गेले?
चांदणे रक्तामध्ये मिसळून गेले!
जिंकला होता जरी मी डाव तेव्हा,
दान जे पडले मला उधळून गेले!
भेटण्यासाठी कुणी आलेच नाही...
लोक आलेले मला चघळून गेले!
हे खरे की, मी जरा चुकलोच तेव्हा,
लोकही वाटेल ते बरळून गेले!
लागली चाहूल एकांती कुणाची?
कोण माझ्या लोचनी तरळून गेले?
काय माझ्या मालकीचे अर्थ होते?
शब्द माझे भाबडे हुरळून गेले!
या दुपारी मी कुणाला हाक मारु?
ओळखीचे चेहरे वितळून गेले!
कोणता कैदी इथे कैदेत आहे?
रंग भिंतींचे कसे उजळून गेले!
पाठमोरा मी जरी झालो,तरीही
सूर्य येणारे मला कवळून गेले!
गझलकार - सुरेश भट
No comments:
Post a Comment