कोण जाणे कोण हे जवळून गेले?

कोण जाणे कोण हे जवळून गेले?
चांदणे रक्तामध्ये मिसळून गेले!

जिंकला होता जरी मी डाव तेव्हा,
दान जे पडले मला उधळून गेले!

भेटण्यासाठी कुणी आलेच नाही...
लोक आलेले मला चघळून गेले!

हे खरे की, मी जरा चुकलोच तेव्हा,
लोकही वाटेल ते बरळून गेले!

लागली चाहूल एकांती कुणाची?
कोण माझ्या लोचनी तरळून गेले?

काय माझ्या मालकीचे अर्थ होते?
शब्द माझे भाबडे हुरळून गेले!

या दुपारी मी कुणाला हाक मारु?
ओळखीचे चेहरे वितळून गेले!

कोणता कैदी इथे कैदेत आहे?
रंग भिंतींचे कसे उजळून गेले!

पाठमोरा मी जरी झालो,तरीही
सूर्य येणारे मला कवळून गेले!


गझलकार - सुरेश भट

इथे न कोणी

तुझ्यासारखे , तुझ्याप्रमाणे इथे न कोणी
तुझे आमच्यापरी दिवाणे इथे न कोणी

दुरावा नको, नकोच आता सलज्ज सबबी
पुरे, लाडके, तुझे बहाणे, इथे न कोणी

असे औटकाळ यौवनाची मिरासदारी
वसंतात का उगी रहाणे ? इथे न कोणी !

नवा खेळ हा, नवीन अनुभव मिळून घेऊ
मध्ये रोखण्या जुने-पुराणे इथे न कोणी

फुलू देत बेलगाम ज्वाळा तनामनाच्या
पुरे धुमसणे, विझून जाणे, इथे न कोणी !

निशा घालवू नकोस तू बोलण्यात वाया
किती घ्यायचे तरी उखाणे, इथे न कोणी !

बघायास तुज निरभ्र झाले अधीर डोळे
कशाला असे सचैल न्हाणे, इथे न कोणी

कवी - मिलिंद फणसे

सुडोकू

रिते हे रकाने भरावे कसे?
सुखाचे सुडोकू सुटावे कसे?

इथे हा असा अन तिथे तो तसा
कुठे कोण हे ओळखावे कसे?

ठरावीक जागा हरेकास हे
खुळ्या आकड्यांना कळावे कसे!

रकान्यांत काही कुणी ना बसे
मनी आकड्यांच्या दुरावे कसे?

छुपे आकडे हे दिसू लागता
असे लेखणीने रुसावे कसे!

जरी आकड्यांनी उतू चौकटी
मनी शून्य माझ्या उरावे कसे

अनंतास जाण्या, नको चौकटी
'प्रसादा' तुला हे कळावे कसे!

कवी - प्रसाद शिरगांवकर

आजही

पेटली ह्रदयात होळी आजही
घेरुनी आली उदासी आजही

कोणत्या जन्मातला संबंध हा
बांधला जातो तुझ्याशी आजही

मी कितीसा वागलो तेंव्हा खरे
चाचणी घेतो मनाची आजही

जन्मलो होतो इथे केंव्हातरी
चालली आहे भ्रमंती आजही

आजही बघतात स्वप्ने तारका
रंगते हातात मेंदी आजही.....

कवी - अनंत ढवळे

एकटाच मी

नाही कुणीच आसपास...एकटाच मी !
वाटे किती किती उदास...एकटाच मी !

मागे-पुढे कुणी न सोबतीसही कुणी...
माझा सुना सुना प्रवास...एकटाच मी !

माझी कुठेतरी असेल सावली इथे...
शोधा, करा करा तपास...एकटाच मी !!

माझ्या मनात बाग एक रोज बहरते...
हे माळरान...अन् भकास एकटाच मी !

माझ्याच आठवांत दंग दंग मी असा...
माझेच सोबतीस भास...एकटाच मी !

होतो भ्रमात... मी नसेन एकटा कधी -
झाला अता पुरा निरास...एकटाच मी !

येऊ नका कुणीच भेटण्यासही मला...
देऊ नका उगीच त्रास...एकटाच मी !

नाही मला कुणीच सोबती-सवंगडी
आहे तुझा खरा कयास...एकटाच मी !

नाही कधीच त्या फुलास मी विचारले...
देशील का मला सुवास...एकटाच मी !

कवी - प्रदीप कुलकर्णी