आजकाल मी मलाच टाळतो
मौन आपल्यासवेच पाळतो
रोज भासशी पहाट तू नवी
रोज मी तुझ्या रुपास भाळतो
रात्र ही अशी कशी शहारते
कोण ह्या नभात चंद्र माळतो ?
ठेवलेस मोरपीस तू जिथे
मी अजून तो वळीव चाळतो
सांत्वनातही असेल फायदा
आसवे उगीच कोण ढाळतो?
पाखरे उडून दूर चालली
अंगणात पारिजात वाळतो
भेटले इथेच ते अखेरचे
हा झरा पुढे इथून वाळतो
कवी - प्रसन्न
No comments:
Post a Comment