फुलराणी

हिरवे हिरवेगार गालिचे--हरित तृणाच्या मखमालीचे;

त्या सुंदर मखमालीवरतीं--फुलराणी ही खेळत होती।

गोड निळ्या वातावरणांत--अव्याज मने होती डोलत;

प्रणयचंचला त्या भ्रूलीला--अवगत नव्हत्या कुमारिकेला।

आईच्या मांडीवर बसुनी--झोंके घ्यावे, गावीं गाणीं;

याहुनि ठावें काय तियेला--साध्या भोळ्या फुलराणीला ?

पुरा विनोदी संध्यावात--डोलडोलवी हिरवें शेत;

तोच एकदा हांसत आला--चुंबून म्हणे फुलराणीला--

"छान माझी सोनुकली ती--कुणागडे ग पाहत होती ?

कोण बरे त्या संध्येतून--हळूच पाहते डोकावून ?

तो रविकर का गोजिरवाणा--आवडला अमुच्या राणींना ?"

लाजलाजली या वचनांनी--साधी भोळी ती फुलराणी।

आंदोलीं संध्येच्या बसूनी--झोंके झोंके घेते रजनी;

ह्या रजनीचें नेत्र विलोल--नभीं चमकती ते ग्रहगोल !

जादूटोणा त्यांनी केला--चैन पडेना फुलराणीला;

निजलींशेतें, निजलें रान--निजले प्राणी थोर लहान।

अजून जागी फुलराणी ही--आज अशी ताळ्यावर नाही ?

लागेना डोळ्याशीं डोळा--काय जाहलें फुलराणीला ?

या कुंजातून त्या कुंजातून--इवल्याश्या ह्या दिवट्या लावून,

मध्यरात्रिच्या निवांत समयी--खेळखेळते वनदेवी ही

त्या देवीला ओव्यां सुंदर--निर्झर गातो; त्या तालावर -

झुलुनि राहिलें सगळे रान--स्वप्नसंगमी दंग होऊन !

प्रणयिचिंतनी विलीनवृत्ती--कुमारिका ही डोलत होती;

डुलतां डुलतां गुंग होऊनी--स्वप्नें पाही मग फुलराणी-

"कुणी कुणाला आकाशांत--प्रणयगायनें होतें गात;

हळुंच मागुनी आले कोण--कुणी कुणा दे चुंबनदान !"

प्रणय-खेळ हे पाहुनि चित्तीं--विरहार्ता फुलराणी होती;

तों व्योमींच्या प्रेमदेवता--वाऱ्यावरती फिरतां फिरतां-

हळूच आल्या उतरून खाली--फुलराणीसह करण्या केली।

परस्परांना खुणवुनि नयनीं--त्या वदल्या "ही अमुची राणी"

स्वर्भूमीचा जुळवित हात--नाचनाचतो प्रभातवात;

खेळुनि दमल्या त्या ग्रहमाला--हळुहळु लागति लपावयाला

आकाशींची गंभीर शांती--मंदमंद ये अवनीवरती;

विरूंलागलें संशयजाल--संपत ये विरहाचा काल

शुभ्र धुक्याचें वस्त्र लेवोनी--हर्षनिर्भरा नटली अवनी।

स्वप्नसंगमीं रंगत होती--तरीहि अजुनी फुलराणी ती !

तेजोमय नव मंडप केला--लख्ख पांढरा दहा दिशांला,

जिकडेतिकडे उधळित मोती--दिव्य वऱ्हाडी गगनी येती

लाल सुवर्णी झगे घालुनी--हांसत हांसत आले कोणी;

कुणीं बांधिला गुलाबि फेटा--झकमकणारा सुंदर मोठा !

आकाशीं चंडोल चालला--हा वाङ्मनिश्चय कराव्याला;

हे थाटाचें लग्न कुणाचें--साध्या भोळ्या फुलराणीचें !

गाउं लागले मंगलपाठ--सृष्टीचे गाणारे भाट

वाजवि सनई मारूतराणा--कोकिळ घे तानांवर ताना!

नांचु लागले भारद्वाज--वाजविती निर्झर पखवाज,

नवरदेव सोनेरी रविकर--नवरी ही फुलराणी सुंदर !

लग्न लागतें ! सावध सारे !--सावध पक्षी! सावध वारे !

दंवमय हा अंतःपट फिटला--भेटे रविकर-फुलराणीला !

वधूवरांना दिव्य रवांनीं--कुणी गाईल मंगल गाणी;

त्यांत कुणीसें गुंफित होते--परस्परांचे प्रेम ! अहा ते !

आणिक तेथिल वनदेवीही--दिव्य आपुल्या उच्छ्वासांहीं

लिहित होत्या वातावरणीं--फुलराणीची गोड कहाणी !

गुंगतगुंगत कवि त्या ठायीं--स्फुर्तीसह विहराया जाई;

त्याने तर अभिषेकच केला--नवगितांनी फुलराणीला !

कवी - बालकवी