बोलायाचे कितीक आहे... [होते कुरूप वेडे]

माझ्यापाशी सुरेख वारा आणि भोवती अक्षरधारा,
बोलायाचे कितीक आहे पण ओठातुन झिरपत नाही.

फुरफुरणारे बाहू माझे प्रचंड शक्ती आणि उसासे,
तोडायाचे बंधन जे जे आवेशातुन उतरत नाही.

थरथरणा-‍या स्वरात माझ्या कंपुन उठतिल भाव - भावना,
स्वच्छंदी गाण्यात परंतू तान मोकळी येतच नाही.

दहा दिशांच्या रिंगणातुनी क्षितीजसुद्धा उल्लंघिन मी,
एकवटाया सारे बळ परि मनगट ते सरसावत नाही.

रंग उषेचे हातामधुनी उधळीत जाईन पानोपानी,
घेतो मी कुंचला तसा अन् विचार तेव्हा रंगत नाही.

मी वेडा आनंदासाठी धुंद मोकळ्या श्वासासाठी,
मन्मनात जे आता आहे अंतरातुनी बरसत नाही.

उगाच फिरतो पृथ्वीवरती शोधित जातो उजाड नाती,
मी माझ्याशी ठेऊन नाते माझ्याशीही बोलत नाही.

पुरुषोत्तम करंडकासाठी [साल आठवत नाही त्याबद्दल क्षमस्व] COEP ने सादर केलेल्या "होते कुरूप वेडे" या एकांकिकेमधुन...