सांज कलताना सांज
घेतलेल्या आणाभाका...
गाव सोडून जाताना
डोळे भरलेल्या हाका..
तुझं हासणं रूसणं..
डोळा आभाळ झेलणं..
भिरभिऱ्या डोळ्यांनी गं
जिन्यातलं येणं जाणं...
रोज पायरीत चुके
माझ्या काळजाचा ठोका.
तुझ्या जाण्यानं उदास...
तुझ्या साऱ्या आठवणी...
आज पाणवठ्यावर
नाही हिंदळलं पाणी..
झुले एकटाच झुले
आमराईतला झोका..
तुझ्या दारात मांडव...
झुले आभाळी तोरण...
तुझं हळदीचं अंग...
माझं बांधलं सरण...
आसवांत वाहिल्या मी
साऱ्या साऱ्या आणाभाका...
सांज कलताना सांज
घेतलेल्या आणाभाका...
कवी - मुकुंद भालेराव
आपल्या कविता छान आहेत. मला आवडल्या. असेच लिहीत रहा. धन्यवाद.
ReplyDelete-वामन
सर्व कविता सुंदर आहेत.
ReplyDelete